قال الامام امام محمد التقی الجوادعلیه السلام
1. توسد الصبر و اعتنق الفقر و ارفض الشهوات و خالف الهوی،
و اعلم أنک لن تخلو من عین الله فانظر کیف تکون
صبر را بالش کن! و فقر را در آغوش گیر!
و شهوات را به دور انداز! و با هوای نفس مخالفت کن!
و بدان که در برابر دیده خدایی، پس بنگر که چگونه ای؟
تحف العقول، ص 478
2.ثلاث من کن فیه لم یندم: ترک العجلة،
و المشورة، و التوکل علی الله عند العزم
سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند، پشمیان نگردد:
1 - اجتناب از عجله
2 - مشورت کردن
3 - توکل بر خدا در هنگام تصمیم گیری.
مسند الامام الجواد، ص 247
3. ان أنفسنا و أموالنا من مواهب الله الهنیئة، و عواریه المستودعة،
یمتع بما متع منها فی سرور و غبطة، و یأخذ ما أخذ منها فی أجر و حسبة،
فمن غلب جزعه علی صبره حبط أجره و نعوذ بالله من ذلک
جان و دارایی ما، از بخشش های گوارای خداست و عاریه سپرده اوست،
تا آنجا که از آن بهرهمند شویم مایه خوشی و شادی است،
و آنچه از آن برگرفته شود اجر و ثواب است،
پس هر که جزعش بر صبرش غالب شود
اجرش ضایع شده و پناه به خدا از آن.
تحف العقول، ص 479
4. من شهد أمرا فکرهه کان کمن غاب عنه،
و من غاب عن أمر فرضیه کان کمن شهده
کسی که در امری حاضر باشد و آن را ناخوش دارد،
چون کسی است که غائب بوده.
و هر که در امری حاضر نباشد ولی بدان رضایت دهد،
مانند کسی است که خود در آن بوده.
تحف العقول، ص 479
5. ثلاث یبلغن بالعبد رضوان الله تعالی:
کثرة الاستغفار، و لین الجانب، و کثرة الصدقة
سه چیز است که بنده را به رضوان خدا میرساند:
1 - زیادی استغفار
2 - نرمخویی
3 - صدقه بسیار دادن.
مسند الامام الجواد، ص 247
قال الامام امام محمد التقی الجوادعلیه السلام
6. إیاک و مصاحبة الشریر، فإنه کالسیف المسلول یحسن منظره و یقبح أثره
از همراهی و رفاقت با آدم شرور و بدجنس بپرهیز!
زیرا که او مانند شمشیر برهنه است که ظاهرش نیکو و اثرش زشت است.
مسند الامام الجواد، ص 243
7. تأخیر التوبة اغترار
به تأخیر انداختن توبه فریب خوردن است.
تحف العقول، ص 480
8. طول التسویف حیرة
همواره به تأخیر انداختن انجام کارها، موجب سرگردانی است.
تحف العقول، ص 480
9.القصد الی الله تعالی بالقلوب أبلغ من إتعاب الجوارح بالأعمال
با دلها به سوی خداوند متعال آهنگ نمودن،
رساتر از به زحمت انداختن اعضا با اعمال است.
مسند الامام الجواد، ص 244
10. الإصرار علی الذنب أمن لمکر الله "
و لا یأمن مکر الله الا القوم الخاسرون "
اصرار بر گناه آسودگی از مکر خداست، "
و از مکر خدا آسوده نباشد جز مردم زیانکار ".
تحف العقول، ص 480
قال الامام امام محمد التقی الجوادعلیه السلام
11. لا ینقطع المزید من الله حتی ینقطع الشکر من العباد
افزونی نعمت از طرف خدا بریده نمیشود،
مگر شکرگزاری از سوی بندگان بریده شود.
تحف العقول، ص 480
12. إظهار الشیء قبل أن یستحکم مفسدة له
اظهار چیزی پیش از آنکه پایدار شود مایه تباهی آن است.
تحف العقول، ص 480
13. المؤمن یحتاج الی توفیق من الله، و واعظ من نفسه، و قبول ممن ینصحه
مؤمن نیاز دارد به توفیقی از طرف خدا، و به پندگویی از طرف خودش،
و به پذیرش از کسی که او را نصیحت کند.
تحف العقول، ص 480
14. العلماء غرباء لکثرة الجهال
عالمان، به سبب زیادی جاهلان، غریباند.
مسند الامام الجواد، ص 247
15. علم رسول الله (ص ) علیا (ع ) ألف کلمة، کل کلمة تفتح ألف کلمة
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، هزار کلمه (از علوم را) به علی علیه السلام آموخت،
که از هر کلمهای هزار کلمه منشعب میشد.
مسند الامام الجواد، ص 97
قال الامام امام محمد التقی الجوادعلیه السلام
16. إن رسول الله (ص ) قال لفاطمة (ع ): اذا أنا مت فلا تخمشی علی وجها،
و لا ترخی علی شعرا، و لا تنادی بالویل، و لا تقیمی علی نائحة،
ثم قال: هذا المعروف الذی قال الله عز و جل فی کتابه و لا یعصینک فی معروف "
رسول خدا صلوات الله علیه و آله به فاطمه سلام الله علیها فرمود:
وقتی که من از دنیا رفتم به خاطر من صورت نخراش! و مو پریشان مکن!
و واویلا نکن و بر من نوحه نخوان! سپس فرمود:
این همان معروفی است که خداوند عز و جل در کتابش فرموده:
"و تو را در معروفی نافرمانی نکنند."
مسند الامام الجواد، ص 101
17. إن القائم منا هو المهدی الذی یجب أن ینتظر فی غیبته
و یطاع فی ظهوره، و هو الثالث من ولدی
قائم ما همان مهدی است که در غیبتش باید منتظرش شوند،
و در ظهورش اطاعتش کنند. او سومی از پسران من است.
مسند الامام الجواد، ص 131
18. ملاقاة الاخوان نشرة و تلقیح للعقل، و إن کان نزرا قلیلا
ملاقات و زیارت برادران سبب گسترش و باروری عقل است،
اگر چه کم و اندک باشد.
مسند الامام الجواد، ص 242
19. من أطاع هواه أعطی عدوه مناه
کسی که فرمان هوای نفس خویش برد، آرزوی دشمنش را برآورد.
مسند الامام الجواد، ص 243
20. الثقة بالله ثمن لکل غال و سلم الی کل عال
اعتماد به خداوند بهای هر چیز گرانبها و نردبان هر امر بلند مرتبه ای است.
مسند الامام الجواد، ص 244